би самооправдало

Речник на българския език

1. би самооправдало — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би самооправдало е производна форма на самооправдая (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би самооправдало — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би самооправдало е производна форма на самооправдая (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).