би самооправдавало

Речник на българския език

1. би самооправдавало — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би самооправдавало е производна форма на самооправдавам (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би самооправдавало — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би самооправдавало е производна форма на самооправдавам (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).