би самооправдавал

Речник на българския език

1. би самооправдавал — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самооправдавал е производна форма на самооправдавам (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самооправдавал — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самооправдавал е производна форма на самооправдавам (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).