би самообявил

Речник на българския език

1. би самообявил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самообявил е производна форма на самообявя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самообявил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самообявил е производна форма на самообявя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).