би самовнушил

Речник на българския език

1. би самовнушил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самовнушил е производна форма на самовнуша (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самовнушил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самовнушил е производна форма на самовнуша (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).