би доубил

Речник на българския език

1. би доубил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би доубил е производна форма на доубия (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би доубил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би доубил е производна форма на доубия (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).