бил съм самоуспокоил

Речник на българския език

1. бил съм самоуспокоил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

бил съм самоуспокоил е производна форма на самоуспокоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).