бил съм понапоил

Речник на българския език

1. бил съм понапоил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

бил съм понапоил е производна форма на понапоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).