бил съм понапил

Речник на българския език

1. бил съм понапил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

бил съм понапил е производна форма на понапия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).