бил си понабил

Речник на българския език

1. бил си понабил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

бил си понабил е производна форма на понабия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).