бил самоубедил

Речник на българския език

1. бил самоубедил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил самоубедил е производна форма на самоубедя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).