бил поучудил

Речник на българския език

1. бил поучудил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил поучудил е производна форма на поучудя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).