бил поначумерил

Речник на българския език

1. бил поначумерил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил поначумерил е производна форма на поначумеря (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).