бил понабил

Речник на българския език

1. бил понабил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил понабил е производна форма на понабия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).