бил полюлявал

Речник на българския език

1. бил полюлявал — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил полюлявал е производна форма на полюлявам (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).