бил полепил

Речник на българския език

1. бил полепил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил полепил е производна форма на полепя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).