бил е поолющил

Речник на българския език

1. бил е поолющил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е поолющил е производна форма на поолющя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).