бил е понапоил

Речник на българския език

1. бил е понапоил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е понапоил е производна форма на понапоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).