бил е понабил

Речник на българския език

1. бил е понабил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е понабил е производна форма на понабия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).