бил дупил

Речник на българския език

1. бил дупил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил дупил е производна форма на дупя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).