бил доубил

Речник на българския език

1. бил доубил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил доубил е производна форма на доубия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).