било усамотило

Речник на българския език

1. било усамотило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било усамотило е производна форма на усамотя се (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).