било съм самоуспокоило

Речник на българския език

1. било съм самоуспокоило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

било съм самоуспокоило е производна форма на самоуспокоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).