било съм самооправдало

Речник на българския език

1. било съм самооправдало — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

било съм самооправдало е производна форма на самооправдая (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).