било своеволничило

Речник на българския език

1. било своеволничило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било своеволничило е производна форма на своеволнича (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).