било саморазправяло

Речник на българския език

1. било саморазправяло — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било саморазправяло е производна форма на саморазправям (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).