било самообричало

Речник на българския език

1. било самообричало — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било самообричало е производна форма на самообричам (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).