било самовзривило

Речник на българския език

1. било самовзривило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било самовзривило е производна форма на самовзривя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).