било позачуло

Речник на българския език

1. било позачуло — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било позачуло е производна форма на позачуя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).