било бунило

Речник на българския език

1. било бунило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било бунило е производна форма на буня (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).