НОМЕРАЦИЯ

Речник на българския език

номера̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. номера̀ции, ж.
1. Поставяне на номера за разграничаване на еднородни предмети.
2. Съвкупност от поставени номера.

Грешни изписвания (23)

  • номерацеа
  • номерацеъ
  • номерацея
  • номерациа
  • номерациъ
  • номирацеа
  • номирацеъ
  • номирацея
  • номирациа
  • номирациъ
  • номирация
  • нумерацеа
  • нумерацеъ
  • нумерацея
  • нумерациа
  • нумерациъ
  • нумерация
  • нумирацеа
  • нумирацеъ
  • нумирацея
  • нумирациа
  • нумирациъ
  • нумирация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. но-ме-ра-ция
членувано но-ме-ра-ци-я-та
мн.ч. но-ме-ра-ции
членувано но-ме-ра-ци-и-те
звателна форма