ЕДНОСТРАНЧИВО

Речник на българския език

1. едностранчѝво наречие (тип 188) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • едностранчиву
  • еднострънчиво
  • еднострънчиву
  • еднустранчиво
  • еднустранчиву
  • еднустрънчиво
  • еднустрънчиву
  • идностранчиво
  • идностранчиву
  • иднострънчиво
  • иднострънчиву
  • иднустранчиво
  • иднустранчиву
  • иднустрънчиво
  • иднустрънчиву

2. едностранчиво — ср. р.

едностранчиво е производна форма на едностранчив (ср. р.).