спорилото

Речник на българския език

1. спорилото — мин. деят. св. прич. ср. р. членувано

спорилото е производна форма на споря (мин. деят. св. прич. ср. р. членувано).

2. спорилото — мин. деят. св. прич. ср. р. членувано

спорилото е производна форма на споря (мин. деят. св. прич. ср. р. членувано).