сполучил си

Речник на българския език

1. сполучил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

сполучил си е производна форма на сполуча (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. сполучил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

сполучил си е производна форма на сполуча (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).