семитология

Речник на българския език

семитоло̀гия некласифицирана дума (тип 500) редактиране

Значение

ж., само ед. Общо название на съвкупността от науки, които изучават културата, историята и езика на семитските народи.

Грешни изписвания (47)

  • семетологеа
  • семетологеъ
  • семетологея
  • семетологиа
  • семетологиъ
  • семетология
  • семетулогеа
  • семетулогеъ
  • семетулогея
  • семетулогиа
  • семетулогиъ
  • семетулогия
  • семитологеа
  • семитологеъ
  • семитологея
  • семитологиа
  • семитологиъ
  • семитулогеа
  • семитулогеъ
  • семитулогея
  • семитулогиа
  • семитулогиъ
  • семитулогия
  • симетологеа
  • симетологеъ
  • симетологея
  • симетологиа
  • симетологиъ
  • симетология
  • симетулогеа
  • симетулогеъ
  • симетулогея
  • симетулогиа
  • симетулогиъ
  • симетулогия
  • симитологеа
  • симитологеъ
  • симитологея
  • симитологиа
  • симитологиъ
  • симитология
  • симитулогеа
  • симитулогеъ
  • симитулогея
  • симитулогиа
  • симитулогиъ
  • симитулогия