самоукорявал си

Речник на българския език

1. самоукорявал си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоукорявал си е производна форма на самоукорявам (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. самоукорявал си — преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоукорявал си е производна форма на самоукорявам (преизк. накл., сег. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

3. самоукорявал си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

самоукорявал си е производна форма на самоукорявам (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).