самоукорявал е

Речник на българския език

1. самоукорявал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоукорявал е е производна форма на самоукорявам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самоукорявал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоукорявал е е производна форма на самоукорявам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. самоукорявал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самоукорявал е е производна форма на самоукорявам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).