самопоканило е

Речник на българския език

1. самопоканило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самопоканило е е производна форма на самопоканя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. самопоканило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

самопоканило е е производна форма на самопоканя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).