самопоканел

Речник на българския език

1. самопоканел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

самопоканел е производна форма на самопоканя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. самопоканел — мин. деят. несв. прич. м. р.

самопоканел е производна форма на самопоканя (мин. деят. несв. прич. м. р.).