разтърквало

Речник на българския език

1. разтърквало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

разтърквало е производна форма на разтърквам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. разтърквало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

разтърквало е производна форма на разтърквам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. разтърквало — мин. деят. св. прич. ср. р.

разтърквало е производна форма на разтърквам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. разтърквало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

разтърквало е производна форма на разтърквам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).