разобличал

Речник на българския език

1. разобличал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

разобличал е производна форма на разобличам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. разобличал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

разобличал е производна форма на разобличам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. разобличал — мин. деят. св. прич. м. р.

разобличал е производна форма на разобличам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. разобличал — мин. деят. несв. прич. м. р.

разобличал е производна форма на разобличам (мин. деят. несв. прич. м. р.).

5. разобличал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

разобличал е производна форма на разоблича (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

6. разобличал — мин. деят. несв. прич. м. р.

разобличал е производна форма на разоблича (мин. деят. несв. прич. м. р.).