противоположило е

Речник на българския език

1. противоположило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

противоположило е е производна форма на противоположа (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. противоположило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

противоположило е е производна форма на противоположа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).