противоположил

Речник на българския език

1. противоположил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

противоположил е производна форма на противоположа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. противоположил — мин. деят. св. прич. м. р.

противоположил е производна форма на противоположа (мин. деят. св. прич. м. р.).