прокобило е

Речник на българския език

1. прокобило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

прокобило е е производна форма на прокобя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. прокобило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

прокобило е е производна форма на прокобя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).