притулило е

Речник на българския език

1. притулило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

притулило е е производна форма на притуля (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. притулило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

притулило е е производна форма на притуля (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).