поотлепил е

Речник на българския език

1. поотлепил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотлепил е е производна форма на поотлепя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поотлепил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поотлепил е е производна форма на поотлепя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).