пооблажило

Речник на българския език

1. пооблажило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

пооблажило е производна форма на пооблажа (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. пооблажило — мин. деят. св. прич. ср. р.

пооблажило е производна форма на пооблажа (мин. деят. св. прич. ср. р.).