понаплюнчил си

Речник на българския език

1. понаплюнчил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

понаплюнчил си е производна форма на понаплюнча (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. понаплюнчил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

понаплюнчил си е производна форма на понаплюнча (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).