понаплюнчили

Речник на българския език

1. понаплюнчили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

понаплюнчили е производна форма на понаплюнча (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. понаплюнчили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

понаплюнчили е производна форма на понаплюнча (мин. деят. св. прич. мн. ч.).