понабрулил е

Речник на българския език

1. понабрулил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабрулил е е производна форма на понабруля (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понабрулил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабрулил е е производна форма на понабруля (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).